De eerste dagen

Als eerste: sorry dat het een tijd duurde voor mijn eerste update. De stad war ik nu woon heeft internetcafe's maar die zijn om de beurt gesloten of het netwerk ligt eruit. Ik moet dus wachten tot ik in meer toerisische plaatsen ben voor ik op het wereld wijde web kan.
Maar nu is het dus tijd voor een update. Laten we beginnen bij maandag 5 november:
Na verassend goed geslapen te hebben, de laatste spullen ingepakt te hebben en mijn laatste cappuchino gedronken te hebben is het tijd mijn avontuur te starten. Op Schiphol word ik door mijn ouders en Ruth uitgezwaid en loop ik door de douane. Even gaat het besef door me heen dat de komende 6 weken de kans erg lein is dat ik bekenden ga zien. Al snel wordt deze gedachte vervngen door gedachtes over wat ik allemaal wel ga zien. Het kriebelt en ik heb er zin in. Mijn vliegtuig is zoals ik al dacht een dubbeldekker, maar hier merk je binnenin weinig van. Mijn vlucht vertrekt een uur later dan gepland wat ervoor zorgt dat ik in Dubai moet doorlopen om mijn overstap te halen. Na de security-check heb ik precies genoeg tijd om me even op te frissen en dan kan ik het volgende vliegtuig in. Hier kom ik naast Sachini tezitten die in Italie woont en nu onderweg is naar de begrafenis van haar opa. Zij vertelt me het een-en-ander over Sri Lanka, wat bij mij e reiskriebels versterkt. (Over mijn Indische buurman in het eerste vliegtuig valt weinig te vertellen, behalve dat hij verkouen was en non-stop zijn neus snoot in zijn deken, wat ik persoonlijk niet heel hygienisch vond.)
In Colombo aangekomen verbaast het mij hoe makkelijk ik mijn visum krijg. Verder valt me meteen de warmte op. Ik weet nog niet of ik er blij mee moet zijn. Een warm weerje is fijn, maar dit drukkende tropische klimaat kan wel eens teveel van het goede zijn. Misschien is hetvanwege de hitte dat ze tussen de douane en de bagageband vooral winkels hebben die koelkasten verkopen. (Wie gaat er nou meteen vanaf het vliegtuig een koelkast kopen?). Als ik de aankomsthal uitloop verwacht ik net zolas in Indonesie een drukte van taxichaufeurs die jou allemaal proberen in hun taxi te krijgen, maar die drukte blijft uit. Slechts een enkeling vraagt of je een taxi nodig hebt, maar als je zegt dat dat al geregeld is zeuren ze niet verder. Als ik de voor mij geregelde taxi gevonden heb wordt ik naar mijn hotel gebracht waar ik een dagje heb om bij te komen.