de laatste dagen

Ik vertrek de volgende ochtend vanuit Kandy met de trein richting Ella. Ik koop een tweedeklas kaartje en met het idee in mijn hoofd dat deze treinreis ongeveer 2 uur gaat duren ben ik op tijd op het station oomdat ik hoop dat dan de kans op een zitplaats groter is. Een tijd later arriveert de trein en er zijn inderdaad gelukkig nog zitplaatsen beschikbaar. Ik installeer mezelf en kom er achter dat er een kaart van Sri-Lanka in mijn tas zit. Na een tijdje op de kaart gekeken te hebben bedek ik me dat ik van de twee uur geplande reistijd beter zes uur kan maken. Ineens ben ik nog blijer met mijn zitplek. Na enkele uren uit het raam en de deuropening (net als in de bus gaan ook in de trein de deuren niet dicht.) waarbij ik genoot van prachtige uitzichten, gesprekken gehad te hebben met Australische studenten en een Taiwanese arts kom ik inderdaad 6 uur later aan in Ella. Dit blijkt een klein dorp te zijn dat vooral uit toerisme bestaat. Ik check in in een hotel met verschillende huisjes op een berg. De 80-jarige eigenaar maakt 's avonds een heerlijke curry-maaltijd voor me klaar met 5 (!) verschillende curry's en ingredienten uit eigen tuin. Hij tekent verschillende routebeschrijvingen voor me voor wat ik de volgende dag kan doen. Ik besluit eerst een thee-fabriek te bezoeken. Hier verzamelen ze 's morgens 1000 kilo aan theeblaadjes en een tijd later zijn er van die enorme stapel blaadjes 21 verschillende soorten/kwaliteiten thee gemaakt. Ik sta verbaast over de verschillende soorten thee alleen maar door de grote van de thee nadat het verwerkt is.
's middags maak ik een wandeling naar de waterval waarna ik mezelf bijna sportief ga vinden. Die middag kom ik ook mijn eerste nederlander deze reis tegen: een Amsterdammer.
De dag erna mag ik mijn backpack weer inpakken (elke keer ben ik weer blij als de rits dicht kan) om een stukje met feestje trein terug te reizen naar nurawella elyia (ik kan het nog steeds niet uitspreken). Het uitzicht in de trein lijkt nog mooier dan op de heenweg. Als ik in mijn hostel incheck blijk ik dezelfde duitse buren te hebben als de dag ervoor. Het hostel is prachtig en heeft een heerlijke backpackerssfeer. Als ik me 's avonds voor de open haard nestelt (het is hier 's avonds koud: 15 graden) duurt het dan ook niet lang voor ik Sandra ontmoet, een hilarische Zweedse met wie ik de hele avond de slappe lach heb. We besluiten de volgende ochtend maar samen een begwandeling te maken, dan verdwalen we in ieder geval niet alleen. Na het personeel van het hostel te hebben verteld dat als we aan het einde van de middag nog niet terug zijn ze maar overal rond moeten vragen in welke richting de twee verwarde blonde meiden gingen om obscure te redden. Met het noodnummer van het hostel op zak gaan we op pad. Na een paar kilometer opgelopen te hebben komen we uiteindelijk bij het hostel"viewpoint" aan. Helaas is dit de enige plek op de route waar bomen groeien dus het uitzicht is iets minder, maar de wandeling tussen de theeplantages maakt het toch zeker de moeite waard. We zien vrouwen aan het plukken en mijn nieuwsgierigheid naar hoe zwaar die zakken thee zijn wint het van de boze blikken van de toezichthouders die letterlijk toezicht zitten te houden op de theeplukkers. Één zak (die de vrouwen aan hun hoofd tillen) blijkt aan het einde 10 kilo te wegen. Als ik thuis ben moet ik maar op zoek naar de fair-trade thee. Sandra en ik maken het "verstoren van de arbeid" goed net het inleveren van onze flessen water. Blijkbaar werken deze vrouwen de hele dag in de brandende zon zonder water. In de middag besluit ik het stadje, dat ook wel klein Engeland genoemd wordt, te bekijken. Hoewel het grappig is om midden in Sri-lanka ineens golfvelden, een horseracingbaan, rode brievenbus en een bank in Engelse stijl te zien vind ik de sfeer hier niet zo leuk. Gelukkig is die avond de sfeer in het hostel juist tot een toppunt gestegen met een singaporese indiër die afschuift met een fles rum en een fles whiskey (onder het motto: het is koud), een zwitsers-duists stel bij komt waarbij zwitserland deze avond goed is voor alle spot, en er ook een engels stel binnen komt waarvan de man eruit ziet alsof hij uit elke willekeurige komedie kan komen en ook nog eens over de britse humor blijkt te beschikken. Op zulke avonden wil je dat je altijd op reis kunt zijn om mensen te ontmoeten.
Helaas met ik de volgende ochtend vroeg op omdat om 8 uur (of beter gezegd; ergens rond 8 uur) mijn bus richting het zuiden vertrekt. Ik heb namelijk besloten nog een paar dagen aan het strand door te brengen vorst ik weer terug ga naar de winter. Na een ruim 6 uur durende busreis (inclusief één 10 minuten durende lunchpauze en een kleine stop om een lekke band te vervangen) kom ik aan in Mirissa. Ik hang een dagje op het strand rond en besluit dat het weer tijd is voor actie! Daarom ga ik zondagochtend mee walvissen en dolfijnen spotten. Na een paar uur naar de bewolkte horizon gestaard te hebben om te voorkomen dat ik echt zeeziek wordt varen we ineens tussen een enorme groep dolfijnen. Ze springen aan alle kanten uit het water, zwemmen zo hard ze kunnen met de boot mee en doen dezelfde sprongen als de dolfijnen in Harderwijk, maar nu zonder trainer. Het maakt mij niet meer uit of we moby-dick nog vinden want alleen de dolfijnen zijn al fantastisch genoeg. Maar na nog een klein uurtje horizon-staren zien we een klein stukje van de enorme rug van de blue whale boven water. Een paar minuten later komt de staart boven water en duikt de walvis onder. We wachten een kwartiertje waarna de rug opnieuw weer een paar keer boven water komt en de walvis met zijn staart rechtop weer naar beneden gaat. Na dit schouwspel 3 keer gezien te hebben gaan we weer richting haven. De golven zorgen ervoor dat ik iets witter van de boot af kom dan dat ik er op ging maar dat was het waard.
Die avond komt Sandra ook naar Mirissa zodat ik met haar en een groep van haar Zweedse vrienden kan eten.
Helaas regent het de volgende dag zodat ik niet echt aan mijn kleurtje kan werken, maar wel aan mijn reisverslag. Nog één nachtje slapen en ik ga op reis naar de winter, kerst, kou en lekker eten. Ik ben benieuwd of ik voor kerst begint al weer helemaal gewend ben.

Tot snel!

Ps: inmiddels zit ook mijn laatste nachtje slapen er op en ik heb zelfs mijn spullen al gepakt. Ik mag nog één dagje genieten voordat ik vanavond opgehaald word.

Pps: sorry voor alle vreemde woorden in de vorige verslagen en waarschijnlijk ook in dit verslag. Ik schrijf alles, bij gebrek aan fatsoenlijke internetcafes, op mijn telefoon waarbij de spellingscorrectie nog wel eens creatief is.

Ppps: woensdag sta ik om 12.40 weer op schiphol.

Pppps: het is inmiddels droog